Avrupa kupalarında, rakibe gücümüz yetmez, diş geçiremeyip gol yedikçe Beşiktaş tribünleri tezahüratı artırırdı. Dünkü Partizan taraftarında kendimizi gördük sanki. Gerçeğin karşına dikilip sen böyleysen biz de buyuz dediler gururla, öncelikle büyük tebrikler. Taraftar ile seyirci arasındaki ince çizgiyi gösterdiler. Ne de olsa siyahın yanına beyazı koymuşlar!
Gelelim saha içine..Avrupanın 2. büyük kupasındaki mücadelede güçler denk değildi dün akşam . İşin aslına bakarsak iki kulüp arasındaki bütçe farkı dünkü sonucu normal kılıyor. Tamamı ile alt yapıya yönelip oradan çıkardıkları yetenekleri satarak bir mali girdi yaratmaya çalışan bir kulüp ile her sene sadece yayından milyonlarca dolar geliri olan bir kulübün aynı seviyede olmasını beklemeyelim artık. Sadece galibiyetin, Türk futbolunda olmayan (özellikle Beşiktaş’da) bir rahatlık ile gelmesi bizi biraz şaşırttı ama artık alışmalıyız. Ba’lar, Sosa’lar ya da Atiba’lar geliyor ise, 5 yıl önce yolu Türkiye’den geçmiş sıradan bir orta saha oyuncusu olan 40 yasındaki Ilic’in kaptanlığını yaptığı Partizan’ı zorlanmadan yenmelisin! Kesinlikle bu cümleler, kendinden emin, rakibe saygı duyularak, centilmence ve organize bir şekilde alınmış galibiyeti azımsamak için kurulmadı. Eğer biz sporseverler dünkü galibiyetin çok normal bir sonuç olduğunu kabul etmez, sporcuların emeklerinin karşılığı olan tebrik dışında payeler vermeye kalkar isek tekrar başladığımız yere geri döneriz..(ki bir çok kez yaptık bunu)
Umutların tükenmeye başladığı Türk futboluna bir nefes veriyor Beşiktaş..Ama yetmez.. Daha önce yetmedi bundan sonra da yetmeyecek! Kısır büyüklük çekişmelerinden, ucuz yıldız sayısı tartışmalarından, eski hakem müsfettelerinden, sahaya yansıdı yansımadılardan, kukla federasyon başkanlarından, soytarı yöneticilerden, eyyamcı hakemlerden, imparatorlardan kurtulamadığımız sürece bizden en fazla Disko Disko Partizani olur..
