KABUSTAN UYANDIK
Arkadaş neydi o kaçan goller? Direkten dönen toplar? Hala şoktayım. Aylar sonra ilk deplasmanıma geldim. Sağolsun sevgili kayınbiraderim Cem ayarladı bir şeyler, soktu beni maça. Tezahüratlarla destek olamadıysam da ýüreğimin sesiyle yanında olmaya çalıştım Fenerbahçe’min. Normal şartlarda böyle bir deplasmandan 3 puanı cebime koyup dönüyorsam , güle oynaya çıkmam lazım maçtan ama ben şu anda dayak yemiş gibiyim. Stresten öldük öldük dirildik. Kabus görüyorduk, son anda uyandık.
Aslında fena da başlamadık maça. Hemen baskıyı kurduk, pozisyonlara girdik. Özellikle Valencia’nın bitiricilik sıkıntısı göze battı o dakikalarda. Sonrasında ise anlaşılmaz şekilde vites düşürdük. Çok yavaş paslaştık.Sosa çok girmedi oyuna. Gökdeniz ilk devre Caner’in kanadını kapatmaya çalıştı. Gustavo hücuma çıkmadı. Samatta da stoperler arasında sıkıştı. 30.-45. arası gercekten kötüydük. Yine bir ilk yarıyı çöpe atmayı başardık.
Şans yardım etti 10 kişi kalan rakibe karşı erken bulduk 2. yarı golü. Enner Valencia’nın çizgiye doğru inmesi ve rakip defansın dengesini bozacak şekilde topu geriye çıkarması derslikti. İşte bunu kapanan takımlara karşı ısrarla daha fazla denememiz lazım. Ancak sonrasında yediğimiz amatörce gol de hiç yakışmadı Fenerbahçe’ye. Pası veren Orgill’i Gökhan’ın bozması lazımdi. Aynı hatayı Trabzon maçında da yapmıştı. Podolski’yi o kadar kişi içinde boş bırakmamız da olacak iş değil.
Sonrasında ise gol kaçırma yarışı ve direkten dönen topları izledik ardarda. Tamam şanssızlık vardı ama son vuruşlardaki beceriksizliğimiz başımıza nerdeyse büyük iş açacaktı. Aslında Sosa ilk devreye göre biraz hareketlenmişken oyundan çıktı. Girenler katkı sağladı mı emin değilim. Perotti penaltıyı hem aldı hem attı, maçı kurtardı ama fizik olarak çok hazır gözükmedi. Cisse de diğer arkadaşlarına uydu gol kaçırma konusunda. Caner bir ara nerdeyse çıldıracaktı arkadaşlarına “al da at” dercesine verdiği pasların heba edilmesine. Tam anlamıyla stres dolu dakikalardı biz Fenerbahçe’liler için. Neyse ki öyle ya da böyle galibiyete ulaştık.
Bitirirken şunu söyleyeyim. Sezon sonu şampiyon olursak kimse bu maçta yaşadığımız zorlukları, çektiğimiz stresi hatırlamaz, unutulur gider. Ancak biz bu akşamdan gerekli dersleri çıkartmazsak işte o zaman ciddi sıkıntı yaşarız. Böylesine kabuslardan bilelim ki her zaman uyanamayız.
mail: [email protected]
twitter: @alperalp72
