İki sezondur Ali Sami Yen’de hem güzel oyun hem de üst düzey mücadeleyle neredeyse yoluna firesiz devam eden Galatasaray’ın iç sahada puan kaybetme kredisi vardı ve kayıp Bursaspor maçına denk geldi. İç sahada böyle etkisiz oyun senede bir veya iki defa olacağı için endişe edilmesi gereken bir durum yok diye düşünüyorum. Bu düşüncemin arkasında yatan sebep, Galatasaray’lı futbolculara, Galatasaray’lı teknik ekibe olan güvenim ve geçmişlerine bakıp gelecek hakkında çıkarım yapabilmem.
Önemli olan, Bursaspor karşılaşmasından gerekli dersleri çıkarıp, hem iç sahada hem de deplasmanda seri galibiyetler yakalayabilmek. Şöyle bir teorim var; iç sahada 14, dış sahada 9 galibiyet alan takım beraberlikle gelen puanlar da hesaba katıldığında şampiyonluğa ulaşır. Bu rakamlarda +1,-1 yanılma payı da göz önünde bulundurulmalı.
Bursaspor karşılaşması özelinde, endişe edilmesi gereken bir durum yok ancak üzerinde durulması gereken noktalar var. Öncelikle, ilk kırk dakikada ikisi önemli üç oyuncunun sakatlanması şanssızlıktı. Böyle bir durum, kaç karşılaşmada bir yaşanabilir bilemiyorum. Belhanda, Rodrigues, Eren’in tam hazır olmaması ve Muslera’nın uzun bir yolculuktan hemen sonra maça çıkması da diğer şanssızlıklardı. Kısacası, Bursaspor maçı için etkisiz oyunun mazereti var. Mazereti olmayan kısmı ise, konsantrasyon eksikliği ve oynanan oyundan keyif almamak.
Bu iki unsuru sağlayamayan bir takım rakip kim olursa olsun zorlanır. Konsantrasyon eksik olursa ve oyundan keyif alınmazsa bireysel ve takım halinde yeterli performans sergilenmesi imkansıza yakın hale gelir ki Bursaspor maçında da bu yaşandı ve tüm takım sanki şu doksan dakika bitsin de önümüzdeki maçı bekleyelim diye düşünüyor gibi hissettim. Bu da basit top kayıplarına, bireysel hatalara, atak sonlandıramamaya, oyun üstünlüğünü rakibe kaptırmaya neden oldu. Schalke karşılaşmasında sahada çok farklı bir Galatasaray izleyebiliriz ki Galatasaray tarihinde kötü oynanan bir lig karşılaşmasından sonra çok iyi oynadığı birçok Avrupa müsabakası mevcut.
Hatta ligde kaybedilen iki puan Avrupa’da alınacak üç puanın, Türkiye’de oynanan yetersiz oyun Şampiyonlar Ligi’nde oynanacak şampiyona yakışır oyunun habercisi olabilir.
Bir parantez de Ozan Kabak’a açmak gerekiyor. Hızı, tekniği, pozisyon alması yaşına ve mevkisine oranla gayet iyi. Yapması gereken, topla biraz daha az, basit oynamayı öğrenmesi ve daha çabuk düşünebilmesi. Bu da zamanla ve maç tecrübesiyle elde edilebilecek nitelikler. 2019’da sözleşmesi bitecek Vincent Kompany veya Gary Cahill tarzı lider bir oyuncuyla stoper tandemini oluşturması kendisini çok farklı bir seviyeye getirir.
Ozan gibi Yunus, Celil, Atalay, Recep ve daha birçok yetenek Galatasaray altyapısının 87 jenerasyonundan beri yakaladığı en iyi jenerasyon. İstenilen yere gelememeyi mi yoksa Galatasaray tarihine isimlerini kazımayı mı tercih edecekleri isteklerine ve çalışmalarına bağlı.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: emre.cihangir@abcspor.com
