Öyle bir sezon ki, yok böyle bir sezon! Süper lig tarihinde herhalde 3 takımın pota olduğu bir sezon ben açıkçası hatırlamıyorum. Avrupa’da bütün liglerde şampiyonlar belli olurken bizim ligimizde sezonunun en büyüğü dün gece belli oldu. Pazar günü oynanan derbide Türk Telekom Arena’da Beşiktaş’ı saf dışı bırakan Galatasaray, damalı bayrağa artık çok yakındı. Dün oynanan İstanbulBaşakşehir- Fenerbahçe maçının sonucun 2-2 bitmesinin ardından Galatasaray sezonun bitimine 1 hafta kala şampiyonluğunu ilan etti ve apoletine bir yıldız daha taktı.
Peki, kim ya da kimler bu başarının mimarisiydi, gelin şimdi bütün bir sezonu değerlendirelim…
Ünal Aysal’ın Fatih Terim ile olan krizi Galatasaray’a çok büyük yara vermişti. 2 yıl üst üste yaşanılan şampiyonluktan sonra bütün otoriteler artık Galatasaray’ın 4. Yıldızı takacağına kesin gözüyle bakıyordu. Fatih Terim’den boşalan koltuğa İtalyan Mancini’nin getirilmesi sonunu bildiğimiz bir filmi yeniden izlememiz gibiydi. Galatasaray taraftarıyla bırakın yıldızının barışmasını kontak dahi kuramayan bir adamın teknik benchde olması ne kadar doğruydu?
2 yıl üst üste yaşanılan şampiyonluk sezonların ardından, 3 sezonda şampiyonluğu ezeli rakibi Fenerbahçe’ye kaptıran Galatasaray, 4. yıldız felsefesinden asla ama asla vazgeçmedi. Bu noktadan sonra yeni bir hata maalesef alenen yapılmıştı. Hatanın neresinden dönülürse kardır düşüncesi bana göre Galatasaray’ı mutlu sona ulaştırmıştı.
Bir İtalyan gitti diğer bir İtalyan Cesare Prandelli takımın başına getirdi. İtalya hudutları dışına ilk kez çıkan Cesare, takımı lig sıralamasında 1.basamakta devretmiş olması istenilen oyun düzeyine getirmediği için TT Arena’da ıslıklanıyor hatta küfürler yiyordu.
Ünal Aysal’ın takımdan alenen kaçmasının ardından dümeni devir alan isim Duygun Yarsuvat’tı. Bir dönem önce Abdürrahim Albayrak ve Ali Dürüst’ün takımdan bay-pass edilmesinin ardından, göreve gelen Yarsuvat bu iki isme Florya’nın anahtarı gözü kapalı teslim etti ve Cesare Prandelli ile yollar ayrıldı. Takımın başına kim gelecek diye düşünürken hatta bunun la ilgili bir takım komple teorileri üreterek acaba yine mi Lucescu mu derken sevgili Abdürrahim Albayrak, Fatih hocayı arayarak Hamza Hamzaoğlu’nu istedi. İmparator hiç tereddüt etmeden bütün izinleri vererek Hamzaoğlu’nu Galatasaray’a hediye etti.
Puan tablosuna baktığımızda, Hamzaoğlu takımı devir aldığında Galatasaray liderdi. Taffarel’in Gaziantepspor maçında takımın başında sahaya çıkması ve Burak Yılmaz’ın son saniyede golü atması Hamza hocanın yükünü bir nebzede olsa hafifletmişti.
Peki, Hamza Hamzaoğlu Galatasaray’da neleri değiştirmişti?
İlk olarak en büyük icraatı takım içerisindeki revizyondu. Oyuncu mezarlığına dönen Galatasaray, ilk olarak spesifik bir vizyon benimseyerek küçülmeye gitti.
Oyun anlamda ise bambaşka bir Galatasaray vardı. İtalyanların o içi boşalmış defans anlayışının yıkan Hamzaoğlu, mevkisin de ki her bir oyuncusuna özel bir misyon yükledi. Galatasaray tarihinde ikinci kez gördüğümüz bir olay gerçekleşti ve Galatasaray artık gol uzun süren haftalarda gol yememe alışkanlığı kazandı. Kaleciyle defansıyla müthiş bir senkronize kuran Hamzaoğlu birinci bölgeyi artık sağlama almıştı.
Fernando Muslera’nın akıl almaz performansı tamimiyle Hamzaoğlu ve Taffarel’in başarısıydı. Gitti, gidecek derken takımda tutmayı başaran Hamzaoğlu çok büyük bir işi zaten önceden başarmıştı.
Orta saha ve forvete geldiğimizde üretkenlik açısından geçtiğimiz dönemlerde sorun yaşayan Galatasaray, Yasin Öztekin ile şapkan tavşan değil adeta fil çıkartmıştı. Yasin Öztekin’i takıma kazandıran Hamzaoğlu, bir büyük işi başarmıştı.
Kanat organizasyonları açısından Tarık Çamdal’dan istenilen randımanın alınamamasından sonra Prandelli döneminde A2 takımına gönderilen Sabri Sarıoğlu takıma yeniden kazandırılıp mevkisine monte ettirildi.
4-2-3-1 oyunu anlayışının zaman zaman skorlar öndeyken zaafını yaşayan Hamzaoğlu, oyuncu değişikliklerinde çok büyük bir rotasyona giderek adeta nokta atışları yapmıştı. Maçın son anlarını panik havasında oynayan Galatasaray, artık üzerinden o psikolojiyi atıp tamimiyle yolun sonundaki ışığa konsantre olup müthiş bir sakinlikle oynamaya başlamıştı. Bu arada Fenerbahçe ve Beşiktaş’ın nefesini ensesinde hissetmesine rağmen prensiplerinden ödün vermeyen Galatasaray, generallik rütbesine ulaşmayı başarmıştı.
Rakiplerinin puan kaybettiği haftaları çok iyi değerlendiren Galatasaray, maçlarını sadece 3 puan havasında değil, yolun sonundaki ışığa ulaşmak için adeta varını yoğunu ortaya koyarak oynadı. 12. Adamın desteğini arkasına fazlasıyla alan Galatasaray, hem puan açısından hem psikolojik açından her iki rakibinde de fazlasıyla üstünlük sağlamıştı.
Beşiktaş’ın sezon başlamadan önce ‘4.yıldızı taktırmayacağız’ prensibini benimsemesi de Galatasaray’ı asla ürkütmemişti.
Fenerbahçe’nin anlam veremediğim bir kaosun içerisine sürüklenmesi ve bu kaostan çıkmak istememesi Fenerbahçe’nin ipini çekmesine neden olmuştu. Yabancı oyuncularından istenilen verimi alamayan Fenerbahçe, hatalarının sonuçlarını sadece başka bahara ertelemişti.12. adamını küstürmesi Fenerbahçe’nin kalbine giden damarı kesmesine neden olmuş ve Fenerbahçeli oyuncular 3 derbi haricinde ortalama 12.000 kişiye maç oynamışlardı.
Rakiplerinin içine düşmüş olduğu bu kaosu fırsata çevirmeyi bilen Galatasaray, ALNININ AKIYLA 20. ŞAMPİYONLUĞUNA ULAŞTI.
Çok cefa çekildi ama sonunda gülen taraf GALATASARAY oldu.
Bu sezonu mutlu sonla bitirmeyi başaran GALATASARAY FUTBOLCULARA, YÖNETİMİNE VE 12. ADAMA BU ŞAMPİYONLUK ANAMIZIN AK SÜTÜ GİBİ HELAL OLSUN. Nice nice ŞAMPİYONLUKLARA GALATASARAY…
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
Saygılarımla…
KAAN İLHAN
mail : kaan.ilhan@abcspor.com
Twitter : @sinyorrkaan
