Santrayla Beraber Omuz Omuza
Bu sene nasıl başlarsa öyle gider sezonudur Fenerbahçe için. Düdüklü tencerenin içinde basınç birikir gibi birikti taraftarın içinde. Şampiyonluğa sadece bir sene ara verildi ama o arada çok şeyler oldu, toplu suikast girişimi dahil. Hep itidalli olundu. Artık bu taraftarın beklediği şey belli. Shaktar falan da umurunda olmadı kimsenin. Neden? Beklenti düşük de ondan mı? Herkes gördü, ne Vitor hoca ne de takım kimseye taviz vermeyecek. Aman Shaktar’a karşı sağlam oynayalım diyen ben bile hoşlandım bu hırstan. Herkes Shaktar maçını izledi ama hayallerde hep şampiyonluk yolunda bir takım vardı. Tyson’ı gördü izlerken herkes.
Bu sene nasıl başlarsa öyle gider. 4-5 golle açılacak bir sezon herkesin aklına “103’ü geçer miyiz abi?”yi getirir. Hedef artık 103 olur. Üniversitede bir şeyi çok iyi anlamıştım, dersi geçmek için çalışırsan en fazla 50 alırsın. 100 için çalışırsan muhtemelen en az 80. Diyorum ki, ilk maç 4-5 tane atarsak, 103’ü geçeriz.
Son Ozan transferi de net olarak gösterdi ki takım 4-4-2 oynayacak. Çok da farketmez. O sistemi herkes birşeye benzetebilir. Gözüken şu, 2-2-2 göbeğinde bekleri ve açıkları kayar kapı gibi ileri geri gönder. İsteyen 4-4-2 der, isteyen 4-2-4 (ki bu bence en anlamsızı, neden bekle açığın arasını açıyorsun), isteyen de 2-4-4 desin (ki bu da Tyson oluyor işte).
E haydi o zaman, santrayla beraber omuz omuza…
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : [email protected]
twitter : @ErtugulOner
