Tim Duncan.. smaç bastığında rakibe saygısızlık etmiş gibi hisseden, hatta adeta pişman olup üzülen bir adam o, böyle bir sporcu..
Basketbol’u bir yana, tabii ki basketbolu hakkında da çok fazla konuşacağız ama bundan önce karakteriyle o kadar büyük bir oyuncu, o kadar büyük bir insan ki Tim Duncan, böyle bir superstar’ın bile bu kadar egosuz, bu kadar sadık, bu kadar doğal, bu kadar mazbut, bu kadar ‘bizden’ olabileceğini parke içinde ve dışında bizlere gösteriyor. Bize ‘böyleleri de cidden olabiliyormuş’ dedirtiyor, umut veriyor bize.
Tim Duncan NBA’in en büyük isimlerinden ve en büyük karakterlerinden biri. Kişiliğiyle ilgili bu kadar övdükten sonra biraz da oyunundan bahsedelim. 17 yıldır bu ligde Duncan ve sayısız başarılara imza atmış bir oyuncu. Tam 6 final oynadı, bunların 5’ini kazandı ve bunların 3’ünde Final’lerin MVP’si olmayı başardı. Kariyerine David Robinson gibi NBA’in gelmiş geçmiş en define vücutlarından birine sahip muazzam bir uzunla birlikte başlaması onun için büyük bir şanstı. David Robinson, Quadruple Double yapmayı başaran 4 oyuncudan biri, dile kolay(aslında dile de zor) Quadruple Double! Duncan, Robinson’la birlikte o efsanevi ‘İkiz Kuleler’in’ 2 parçasından birini oluşturdu.
NBA’in en iyi ikililerinden biri olan Duncan&Robinson, en iyi uzun ikililer olarak düşünürsek te en iyisi diyebiliriz. Ikinci yıllarında NBA şampiyonluğuna ulaştılar ve Duncan henüz 22 yaşında Final’lerin MVP’si olmayı başardı. Ve bu yılın ardından kırdığı rekorlara ufak bir göz atacak olursak, NBA Playoff’larda en çok süre alan, en çok double-double yapan, en çok blok vuran, en çok savunma ribaundu alan, en çok ribaund alan 3. oyuncu, en çok sayı atan 5. oyuncu, Manu Ginobili ve Tony Parker ile NBA Playoff tarihinin en çok maç kazanan üçlüsü olmayı başardı. Bu istatistiklerin sadece playoff bazında olduğunu hatırlatalım.
Yazılarımı çok fazla istatistik kullanarak yazmayı sevmiyorum, bu yüzden Duncan’ın kariyerine ve oyununa biraz daha kelimeleri kullanarak bakalım. Mükemmel bir Fundamental’a sahip öncelikle, bir uzun için özellikle, zaten lakabı da boşuna ‘The Big Fundamental’ değil tabii ki. Bunun yanında muazzam bir pasör, zaten Duncan’ın aslında oyun kurucu olmak istediğini ve antremanlarda hep oyun kurucu olmaya çalıştığını duymuşsunuzdur.
NBA tarihinin en iyi savunmacılarından biri olduğunu söylemek hiç abartı kaçmayacaktır ve bu savunmayı atletizmiyle enerjisiyle falan değil, üstün basketbol ve pozisyon bilgisiyle yapıyor. Bu açıdan çok daha değerli ve özel, Duncan’ın yaptığı savunma. Çok hızlı bir oyuncu değil Duncan, fakat bir uzun için çok ta yavaş sayılmaz, hatta bir uzun için yeterli hızı var, fakat hızından çok çabukluğu ön planda Duncan’ın. Özellikle post oyunlarında, yaptığı dönüşlerle rakibini bir anda saf dışı bırakabilen bir oyuncu.
Oyun’unun tek eksiği olarak ta gücünü fazla kullanmaması ve atletizm’ini söyleyebiliriz. Gücünü fazla kullanmaması onun için sorun değil çünkü buna ihtiyaç duymuyor, sahip olduğu inanılmaz çabukluğu, o klasikleşmiş ‘bank-shot’ları ve mükemmel post oyunlarıyla hücumda yeterince etkin, savunmada da sahip olduğu basketbol ve pozisyon bilgisi ona fazlasıyla yetiyor. Ama atletik bir Duncan’ı da hayal dahi edemiyorum! Basketbol bilgisi, tekniği, pozisyon bilgisi, fundamental’i bu kadar üst seviyede olan bir oyuncunun birde çok iyi bir atletizme sahip olması, özellikle bu oyuncu bir de PF ise, gerçekten çok akıl almaz gibi duruyor.
Tim Duncan 2011-2012 sezonuna kadar kariyerinde hep belli bir seviyede oynadı, hep çok iyiydi. Fakat 2011-2012 sezonunda gerçekten bir çöküş yaşadı, hatta emeklilik zamanı artık geldi denmeye başlanmıştı. Duncan o sezondan sonra tekrar kendine geldi, iki sezon üst üste Spurs’le final oynadı, birini alıp tekrar verdi ve diğerini dünyanın en iyi basketbolunu oynayarak kazandılar. Evet, kesinlikle Spurs’ün bu sezon oynadığı basketbol gelinebilecek en üst noktaydı, ya da o noktaya çok fazla yakındı. Bu yapının içinde Duncan çok önemli bir parçaydı, fakat bu yapının içinde en önemlisi olamazdı, çünkü bu yapının içinde eğer ‘en önemli’ denilebilecek bir parça olsaydı, bu kadar başarılı olamazdı. Popovich takımı o kadar ‘takım’ olarak oynattı ki, bu yapının içerisinde 5. ve son maçta Patty Mills bile muazzam şut attı ve aynı derecede katkı verdi. Evet Patty Mills!
Peki Duncan, bu kadar mükemmel bir oyuncu ve mükemmel bir karakter, NBA tarihinin en iyi PF’si! Neden bu kadar gözden uzak, neden Blake Griffin bu kadar ilgi görürken, Duncan aynı ilgiyi göremiyor, neden Kobe Bryant’la Lebron James’in yüzükleri tartışılırken, Duncan olaya dahil olmuyor. Bunun için bir kaç madde sayabiliriz. En önemlisi Duncan’ın basketbolu tekniğiyle oynayan bir oyuncu olup, çok fazla uçup kaçan, göze hoş gelen smaçlar basan bir oyuncu olmaması. Bir başka madde ise sadece San Antonio için oynamış ve oynuyor olması. Çünkü San Antonio çok büyük bir şehir değil, New York-Los Angeles-Chicago-Boston- şehirlerinden birinde ya da bu derece büyük bir markette oynasaydı Duncan, çok daha fazla ilgi gören bir oyuncu olabilirdi. Bir başka madde ise oyun karakteri ve kişiliği. Duncan sadece oyununu oynayan, kavgayla gürültüyle hiç işi olmayan, basına iyi ya da kötü yönde kullanabilecek demeçler vermeyen, özel hayatıyla göz önünde olacak bir oyuncu ve bir insan değil. Bütün bu maddeler birleşince Duncan hakettiği ilginin çok daha altında bir ilgi görüyor, basketboluyla ne Kobe’den, ne Shaq’tan daha az ilgi görecek bir oyuncu değil. Duncan’ın kariyeriyle ilgili bir yazı yazmaya kalkar ve bu yazı eksiksiz olsun istersek yazacağımız bu yazı yıllarımızı alacaktır. Ve ben tabii ki bu yazıyı yıllarca yazmayacağım bu yüzden biraz toparlamak istiyorum.
Tim Duncan gerek oyunuyla, gerek karakteriyle kendini bütün dünyaya sevdirmiş, Spurs’ün en büyük rakibinin taraftarlarına bile (Texas derbisi olarak Dallas Diyebiliriz) kendini sevdirmiş ve bütün dünya tarafından çok büyük bir saygı gören bir oyuncu. Ve bunların hepsini fazlasıyla hakediyor Tim Duncan. Kariyerinin sonlarına geldiğini hepimiz biliyoruz, kendisi de bu seneki finallerde bunu belirtmişti ve bu sene o duygularını hiç dışarı vurmayan Duncan’ın biraz daha çocuk olduğunu, biraz daha fazla zevk almak için oynadığını hepimiz gördük.
Bu kadar önemli bir superstar’ı canlı olarak izleyebildiğimiz için çok şanslıyız, ilerde çocuklarımıza hatta torunlarımıza anlatabileceğimiz, örnek gösterebileceğimiz bir oyuncu, bir karakter. Tim Duncan’a kalan kariyerinde ve hayatında çok içten bir şekilde sağlık ve mutluluk diliyorum. İyi ki varsın The Big Fundamental ve asla unutulmayacaksın, çünkü efsaneler asla ölmez…
